رضایت نامــﮧ را گذاشت جلـو ےِ مادرش

چــــﮧ اِمضا بکنــﮯ ،چـــﮧ امضا نکُنـﮯ ، مـَن میــرَم..!

اَمـّا اگـر اِمضا نکنــﮯ مـَن خیالــَم راحَت نیست...

شاید هم جنازه اَم پیدا نشــــﮧ!

دَر دل مادر آشوبـــﮯ بـــﮧ پا شد...

رضایت نامـــﮧ را اِمضا کرد.

پـسـَر اَز شدت شوق سـَر بـــﮧ سـَر مادرش میگذاشت

جنازه اَم را که آوردَند ، یــﮧ وَقت خودَت را گـُم نکنـــﮯ

بیهوش نَشــﮯ هااا

چـآدرت را هـَم محکـَم بِگیــر!

+تو چــﮧ با غیرت نگران چادر مادرت بود ے

و برخـــﮯ مردان شـهــرِ مـَن چه راحت تـَر خودشـان چـآدر اَز سر زنانشان برداشتـَنـد...!